Yalnız Efe

Sabahtan beri yürüyorduk. Düşe kalka geçtiğimiz sarp keçi yolları, bazen sel yarıntıları içinde kayboluyor, bazen sık fundalıklardan ayrılarak, dibinde sivri çam tepeleri görünen karanlık çukurlara sapıyordu. Ayı avına gidiyordum. Kılavuzum Kumdere köyünün en ünlü nişancılarındandı. Beraber tırmanacağımız yüksek ormanlı dağların daha çok uzağındaydık. Zaman zaman ince bir yağmur serpeliyordu. Güneş yoktu. Sonsuz, mor bir kubbeyi anımsatan dumanlı gökte faniliğin geçmiş saatlerini hatırlatır, kederli guguk sesleri yansıyordu. Artık iyice yorulmuştum. Omzumdaki martin gittikçe ağırlaşıyordu.