Dostum Badem Ağacı

Malatya'dan göçmüş, Küçükyalı'ya yerleşmişiz. Öyle yüksek yüksek apartmanlar yok Küçükyalı'da. Evler bahçeli. Zaten İstanbullular, bir zamanlar yazlığa gelirmiş buraya...
Komşumuzun kızı Dicle, en iyi arkadaşımdı, koşup oynardık bahçemizde. Şanslı çocuklarmışız. Şimdiki çocuklar, bunalıp duruyor apartmanlarda, sokak aralarında. Bahçeler düş oldu.
Evimiz tek katlıydı, ama bahçemiz çok büyüktü. Çeşitli meyve ağaçları vardı içinde. En çok, köşedeki badem ağacını seviyordum ben. Baharda ilk çiçek açan oydu. Yanına gidiyor, erebildiğim dallarını okşuyordum. Bakmaya doyamıyordum pembe çiçeklerine. "Sen benim arkadaşımsın güzel ağaç.